Saya sebenarnya tk suka cerita benda2 sedih kt blog ni..
Sy klu boleh sentiasa mahu hanya cerita manis dan gembira dlm sini..
Supaya sy hny akan igt bhwa sy mempunyai hidup yg gembira,
Tiada yg dapat mengigtkan sy ttg cerita duka..


Tapi sebagai manusia biasa..
Adakalanya sy perlu luahkan apa yg terbuku..
Sy tidak mmpu utk bercerita pd manusia..


Sy akui sy tidak perfect..
Sy sgt byk kelemahan..
Namun sedaya upaya sy cuba perbaiki diri sendiri..
Maafkan sy andainya itu masih jua belum mencukupi...


Namun jauh di sudut hati sy..
Sy juga ada perasaan..
Sy tidak selamanya tegar menerima cemuhan dan kemarahan..
Walau di hdpn, sy kelihatan seperti tidak peduli..
Tp di dlm lubuk hati sy menangis..
Sy sering bertanya, apakah sy ini hanya layak dimarahi,dilupai..
Mana hilangnya rasa kasih..
Atau paling kurang rasa simpati..


Kesabaran jua ada tahapnya..
Sy paling takut dan risau..
Andai tiba suatu masa..
Di saat kesabaran yg sy sgt pertahankan ini..
Akan semakin menipis dan hilang (nauzubillah)
Sy bisa melakukan sesuatu yg tidak pernah sy cuba utk fikir selama ini..
Kerana sy tahu..
Sy boleh melakukannya kerana sy mampu..
Cuma sy nyahkan dr kepala otak sy..kerana sy .....
Entahlaa...


Cukup cukuplah..
Hati sy masih tebal dgn sayang..
Saya berdoa agar ia terus tebal..


Kelemahan sy harap diampunkan..
Namun kelemahan dn kekurangan diri sendiri jgn dilupakan..
Kerana kita manusia biasa..
Belajar untuk menerima pendapat..
Belajar utk mendengar..
Belajar utk berbelas kasihan..
Cukup cukuplaa menghukum..
Cukup cukuplah bersikap hanya menerima diri sendiri yg terbaik..


Sekali lg..
Maafkan kelemahan sy..